96
v»06 niks
Toen echter Floortje ook dit negatieve gedeelte zijner
vraag onbeantwoord liet, wierp hij een derden eigenaardigen
blik naar de bewuste deur, terwijl hij in zijn baard bromde:
»Nou niks! en daar ook niks? Ik mol wat duidelijk
worden." Na deze zacht bij zich zei ven gesproken woor
den, rogchelde hij met zekere kracht als of hij een wisser
had ingeslikten op zulk een onnavolgbaar onaangenamen
toon, dat Floortje plotseling uit hare droomerijen wakker
schrikte en Poedel verzocht nog eenige oogenblikken te
wachten.
«Goed," zeide de voormalige kanonnier kortaf, terwijl
Floortje, wier plan nog niet tot rijpheid was gekomen,
gejaagd op- en neêrliep. Nu wierp hij een vierden zijner
eigenaardige blikken naar de meerbedoclde deur en maakte
nog eens een rogchelcnd geluidals of men een artillerie
salvo door de trillende schijven hoorde slaan.
Naauwclijks waren de laatste tonen 'van het rogchelend
keelgeluid geëindigd of de bewuste deur werd heimelijk op
een kiertje geopend en liet Moortjes stuursch gelaat zigtbaar
worden. Snel als de bliksem, maar grijnzend als een ba
viaan, die buikpijn heeft, wierp Poedel haar een kushand
toe, die even grijnzend werd beantwoord, waarna de kop
verdween en de deur weder zachtjes toegetrokken werd.
Floortjes plan was intusschen lot volle rijpheid gekomen,
want hare gclaatsti'ekken drukten eene hooge mate van zelf
voldoening uit, toen zij lot Poedel de vraag rigtte
Ken je den baron Glumer?
»0f ik!" antwoordde Poedel in zijn bondigen spreektrant
poets hem alle morgen zen goed."
»3)Een voornaam heer, niet waar,"" vervolgde Floortje
tevreden.
»Erghernam de laarzcnpoetser terwijl eene smarte
lijke herinnering op zijn gelaat zigtbaar werd; «betaalt
zeer ongeregeld."
»»Zou je ook kunnen maken,"" zeide Floortje met haar
liefelijkst lachje, »»dat de heer baron
