108
had billen nemen, met zoo'n haast uit het venster, dat
Glumer's tweemaal opgestreken hoed van zijn hoofd werd
gestooten en in den salon achterbleef, terwijl zijn ongeluk
kige eigenaar bijna de beenen brak door den sprong uit
het raam. Met bliksemsnelheid raapte Floortje het hoofd
tooisel op en wierp het den eigenaar in de boschjes achterna.
IIoc snel deze manoeuvre ook werd uitgevoerdwas die
echter geenszins aan Doortje's oog ontsnapt; want zij trad
juist den salon binnen, toen Floortje den stommen ver
klikker er uil cxpediëerdc.
3>Wal werp je daar uit het raam, Floortje?" zeide
Doortje met een ironischen trek om den linkerneusvleugel.
Floohtje werd zoo gloeijend rood, als zij welligt nog
nimmer geweest waszij stond tegenover hare zuster als
een klein, onnoozel meisje.dathaar schuld beseffend, de
welverdiende straf vreesten terwijl zij de oogen beschaamd
nedersloegzeide zij met bevende stem
»»Niets, Doortje 1
»Niets?" hervatte de mannelijke zuster, met drie spron
gen bij het raam staande. «Daar loopt toch een man door
de boschjes! Floortje wat heb je gedaan?"
Het arme Floortje had van schaamte wel door den grond
willen zinken haar hart klopte hare oogen hieven terneer
geslagen hare lippen en ledematen beefdenhaar mond
vermogt geen enkel woord te uiten.
«Zijn dat nu je verheven zedelijkheidsbeginselen!?" ging
Doortje met toenemende drift voort: «Schaam je! O!
het is ongehoord Een rendez-vous met een man
achter mijn rug. Je bent op een slechten weg
mijne zachtzinnige zus! O indien Anna, indien Moortje
wisten, dat je een ligtzinnig schepsel bent."
Dat was te kras voor het diep gekrenkte Floortje. Als
met een tooverslag ontrukte zich hare tong aan de kracht
die ze geboeid hield, en een stroom van betuigingen, van
