113
»®Niet waar?" viel Doortje in; «het is heel aange
naam, niet waar? Wanneer men zoo zijn eigen huis
houding heeft zijne gemakken zijn goede tafel
dagelijks zijn flesch wijn geene zorgen en kwellingen
zijne rust, zijn genoegen
«Hm, hm," grimlachte de oude krijger, die met steeds
klimmend welbehagen Doortje's voorspiegelingen gevolgd had.
»»Het laatst bedoelde geluk kan men echter alleen genie
ten,' vervolgde Doortje, wanneer men op gevorderden
leeftijd in den echt treedt."
»Zoo?" zeide Stokman met een dom gezigt.
i d Wanneer men de dwaasheden der jeugd achter den rug
heeft en niet meer gekweld wordt door de koorts der lief
de," voegde Doortje er bij. »U lijdt daar immers niet
meer aan niet waar, heer majoor?"
»Ik?" vroeg de oude man, zijn mond wijd openzettende,
«neen, volstrekt niet."
"Nu dan zijn wij het over de hoofdpunten zoo goed als
eens, heer majoor; ik heb u namelijk laten verzoeken om
bij mij te komen ten einde u een huwelijk voor te slaan."
»lk trouwen!?" zeide Stokman met groote oogen terwijl
hij zijne knevels met kracht opdraaide,
Wel ja, waarom niet!" hervatte Doortje. «Laat
ons openhartig zijn, heer majoor. Ik weet dat u bekrompen
zijl in uw geldelijk vermogen, dat u wel eens door de
zorgen voor uw levensonderhoud gekweld wordt. Ik wil u
daarom helpen en u eene vrouw verschaffen, die dadelijk
vijftienhonderd gulden inkomen medebrengt, en in vervolg
een vermogen erlangt van bij de honderdduizend gulden.'
"Sapperloot," schreeuwde de majoor, alsof hij een schok-
eilinder aanraakte.
»»U zuil het genot smaken van al de gemakken van het
leven, vervolgde Doortje, i»maar u moogt u daarentegen
volstrekt niet met de huiselijke zaken hemoeijen. De vrouw
S
