1U
is de algebiedster in huis. U moet beloven een inschikkelijk
echtgenoot te zullen wezenen uwe vrouw zoo min moge
lijk lastig te vallen."
9 Volstrekt niet, volstrekt niet!" schreeuwde Stokman,
die zich hoe langer hoe aangenamer gevoelde.
®»U neemt aldus mijn voorstel aan, mijnheer de ma
joor
De oude soldaat keek Doortje aanalsof hij bij een paard
een verborgen spat wilde zoekentoen zcide bij talmend
op een half ernstigen half gullen toon
»Zeg ereis je houdt me toch niet voor den gek
watte
ïïlk heb u de volle waarheid gezegd,'' antwoordde
Doortje ten teeken van bevestiging de regterhand onder
tegen haren linker boezem slaande.
ïNu! dan sla ik toe!" riep Stokman, de borst vooruit
stekende en het hoofd lier opheffende, »maar
wie is dan eigenlijk mijne aanstaande?"
»»Ecn zeer ordentelijk en zeer beschaafd meisje," ant
woordde Doortje, »»ecne mijner naaste bloedverwan
ten.
»Er^ hier in de plaats?
I®Hier in huis!"
«Wel dat is gemakkelijk!" zeide de majoor tevreden;
maar plotseling zakte hij inéén als of bij door eene mug
was gestoken, sloeg met de hand op zijn knie dat het
klonk en liet de eerste helft van een kavallerislischeh vloek
ontsnappen die hij hem slechts aanduidde dat hem iets was
ingevallen.
»»Wat blieft u vroeg Doortje, welke die onduidelijk
uitgesproken woorden niet verstaan had.
9Mijne geachte jufvrouw," zcide Stokman, terwijl bij
Doortje als eene sluippalrouillc naderde en een merkwaar
dig guitachtig gezigt trok; mag ik mij soms vleijen
met de zoele hoop dat je zelf?"
