UB
Boortje zag hem aan als wilde zij hem verpletleren
Waar denkt ge aan mijnheer de majoor Hoe kondet
u zelfs in de verte er aan denken, dat ik in persoon?"....
«Nu! dan smeek ik je beleefdelijk om verschooning,"
zeide Stokman verlegen; hij zich zeiven dacht hij evenwel:
"Dan is het natuurlijk hare zuster ik heb ze onlangs
heiden in een gezelschap ontmoet nu 't is me dan
ook vrij onverschillig."
»»Neen, majoor!"" vervolgde Doortje op kalmeren toon;
»»maar ik zal niet in gebreke blijven u zoo spoedig moge
lijk in kennis te brengen met uwe aanstaande. U kunt dan
terstond uw geluk beproeven."
»Dat kan niet missen, dat kan niet missen, waarde me-
jufvrouw," hromde Stokman, zijne knevels weder stijf op-
draaijende. Bij zich zeiven dacht hij: Wal een edel
inensch g[cefl zich zoo veel moeite voor hare zuster,
terwijl zij zelve o dat is werkelijk treffend
Terwijl de oude krijgsman, in stille mompelende, de
zaak nog overpeinsde, had Doortje haar zuster Floortje
door den tuin zien aankomen. De gedachte dat zij in den
zelfden toestand, als waarover zij hare zuster zoo zeer had
berispt, door deze zou aangetroffen kunnen worden, deed
haar van angst en schrik een luiden gil slaken
Heeft je eene bij gestoken?" vroeg Stokman bezorgd.
Maar zonder op de vraag van den ouden man te lelle'n
pakte zij hem met wanhopende kracht bij den arm en fluis
terde hem op gebiedenden toon toe
»«Ga weg, majoor, en wel terstond 1
Weg ik vroeg Stokman verbaasd; a maar waarom
dan? Waar heen dan?"
»»Dat zal ik u later uitleggen,"" antwoordde Doortje
hijgende, steeds banger en ongeduldiger wordende, >»nu
maar weg! hier door het venster."
Te gelijker tijd trok zij den ouden man naar het venster,
