117
»Aan wie zou ik wat zeggen?" bromde de oude verbaasd
om zich heen ziende »er is immers geen sterveling hier."
Hoofdschuddend vervolgde hij: »Ze mogen zeggen wat ze
willenmaar het is toch een curieuse manier om iemand
uit te huwelijken. De zaak is toch zoo kwaad niet
een goede tafel en alles goed en om de vrouw behoeft
men zich niet te bekommeren dat kan een oude man
zich wel laten welgevallen. Ilahaha dat had ik van
morgen niet gedroomd, dat ik van middag reeds ha
ha haeene dwaze geschiedenis is het in allen ge
valle.
Onder het laatste gedeelte van Stokman's alleenspraak was
Floortje zachtjes den salon binnengekomen, en vertrouwde
hare oogen naauwelijks toen zij den majoor zag. Terstond
begrijpende dat hare zuster zich aan dezelfde fout had
schuldig gemaakt als haar door deze was verweten, vatte
zij het voornemen opzich wegens Doortje's verraad te
wreken door den armen majoor allen appetijt voor de schoonc
Anna te benemen.
«Wat ruischt daar dan toch?" mompelde Stokman, plot
seling zijne alleenspraak afbrekende en voorzigtig om zich
heen kijkende. «Bliksem, mijne aanstaande!" voegde hij er
terstond bij toen hij Floortje zag. «Dat is de zamenkomst
die Doortje mij zou bezorgen Waarlijk! dat heet
ik woord houden. Ik mag haar niet zeggen, dat Doortje
mij hare liefde heeft verraden hoe zal ik dan Men
bezit toch ook wat gevoel. Maar ik zal haar niet langer
laten smachten Wij zullen maar met slaande trom de
bres bestormen die zij voor zich zelve geschoten heeft,".
Bij deze woorden maakte hij de wending «regtsom," mar-
scheerde zoo statig als het hem met zijne stijve beenen
mogelijk was, op Floortje aan en zeide, terwijl hij den
hiel van den regler voet tegen de holte van den linker
voet plaatste
