118 Vergeef me, mijne schoone dame" «Wilt u me eerst zegden, lioe u hier komt, mijnheer de majoor?" viel Floortje hem barsch in de rede. afloe ik hier kom?" stotterde Stokman totaal geslagen en een pas retirerende. Spoedig herstelde hij zich echter en zeide met eene uitdrukking van de beminnenswaardigste vrien delijkheid op zijn gelaateerst tol zich zeiven »Kom aan Het is verlegenheid aanminnige schoone anders niets! Daarop beantwoordde hij Floortje's vraag, op zoetvloeijenden en fluisterenden toon met de woorden »Ik kom hier, mijne allerschoonste dame, om de behoefte van mijn hart te bevredigen dat ssAch Ik had mij dus niet bedrogen,"" viel Floortje in terwijl zij in lievige gemoedsbeweging heen- en weêrliep. »Neen je hebt je niet bedrogen," hervatte Stokman, terwijl hij baar met luchligen tred nahuppelde. Plotseling maakte zij regtsomkeert en beval op gebiedenden toon a Zwijg sBlikkie! die is niet malsch zeide Stokman tot zich zei ven. a Ilij liet zich echter niet zoo gaauw afschrikken huppelde nogmaals op Floortje aan, en lispelde haar met zijn liefelijkst grimlachje toe 3Je hebt je niet bedrogen, waarde mejufvrouw, wanneer je in dit hart eene liefde dacht te vinden eene liefde" »sMaar hoe kunt ge u inbeelden, heer majoor,"" her nam Floortje, »»dat een jong meisje van achttien jaren de liefde van een grijsaard zou kunnen beantwoorden Stokman opende den mondalsof hij een kommando wilde doen, en staarde met verbazing het verbitterde Floortje aan: j> Van achttien jaren?" dacht hij. »Nu, als zij acht tien is, dan ben ik dertig. Wat zijn die vrouwen toch ijdel Daarop vervolgde hij hardop, op zoetsappigen toon: »de liefde is blind, mijne waarde, en daarom 3«Och spaar toch al die mooije woorden, majoor,""

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1867 | | pagina 184