121
tien vermoeienissen van den aanval ad libitum kon uit
rusten.
Floortjes hart klopte zoo hard tegen den neus van Stok
man, dat deze het raadzaam vond, zijn hoofd een weinigje
om te wenden waardoor zijn blik toevallig op de betraande
oogen van het aangedane Floortje viel. Zoo hielden zij zich
gedurende eenige minuten in teedere omhelzing omstrengeld,
en zouden zich waarschijnlijk nog langer in die positie ge
handhaafd hebben zoo niet plotseling de donderende uitroep
van «verraadster!" hen geheel onverwachts uit den zoeten
liefdesdroom en de innige omhelzing had gerukt.
»Wcrda?" riep de oude krijger, die bijna in slaap was
gevallen, cenigzins driftig, terwijl Floortje onthutst naar
den baron Glumer staardedie als een engel der wrake
vóór haar stond en haar nog eenmaal het vreeselijke «ver
raadster toedonderde.
«*Wat durf je te doen, mijnheer de baron!"" stoof de
majoor op, terwijl hij den arm van het ontstelde meisje
beschermend in den zijne trok.
«Wacht een oogenblik zcide Glumer op gebiedenden
toon lot den majoor. «Straks is het uwe beurt; eerst
moet ik met deze dame afrekenen. «Zinkt ge niet van
schaamte in den grond?" vervolgde hij, zich lot Floortje
wendende, «gij, valschaard, trouweloozeVerantwoord
u, mejufvrouw!"
»»Maar wat wilt u dan?"" zeide Floortje, weder tot
bezinning gekomen, met bevende stem: «ik behoef mij niet
te verantwoorden."
«Niet?" stoof Glumer op. «Ilebt ge daar even den ma
joor qiet omhelsd?" »»Nu waarom zou ik niet?"" ant
woordde Floortje, Stokman's arm teederlijk drukkende.
»Ja waarom zou zij niet?" bekrachtigde de majoor
hare vraag. «Gij zult het gevoelen, dat ge mijne bruid hebt
beleedigd.
