124 Vijand die hem den pas wilde afsnijden. Plotseling staakte hij zijne liefdesverklaring enzich tot Dalberg wendende vroeg hij dezen op den toon van de uiterste verwondering »Hoe? Wat is dat dan weer? Terwijl ik juist bezig ben verzoekt gij ook?" »»Wel zeker, mijnheer,"" antwoordde Dalberg, kalm, terwijl tante Floortje's grenzenlooze verbazing over hare nicht van lieverlede week, »iwant ik bemin jufvrouw Anna. »Dat kan mij niet schelen!" schreeuwde Glumer, nik bemin haar ook en bovendien ben ik tot haren bruidegom bestemd »»Dat kan mij ook niet schelen,"" antwoordde Dalberg, »»ik heb in allen gevalle haar jawoord."" liet werd Glumer zwart voor de oogen de tong weigerde hem hare dienst, en hij vermogt slechts zijne blikken met eene uitdrukking van de woedenste verwijtingen op Floortje te slaan, die moeite deed otn een ernstig gezigt te trekken en in zich zelve eene strafpredikatie voor Anna klaar maakte. ïDat is mijne schuld niet, mijnheer de baron toen wendde zij zich met een geveinsd strengen blik tot hare nicht en zeide »Maar, Anna, hoe is het mogelijk hoe kon je achter mijn rug?" is Vergeef me, lieve tante de liefde"" zeide het jonge meisje blozendeterwijl zij met teederheid Floortje's hand zoende iVergeef haar, lieve Floor de liefde lispelde Stokman, terwijl bij zijn arm liefkozend om zijne aanstaande sloeg. jO, geef uwe toestemming maar, het zal u niet berou wen riep Dalberg, eene schrede naderbij tredende. En Floortje, het zachtzinnige Floortje, trachtte, zoo als Anna ook, in liefdesvuur te ontvlammen; zij leunde

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1867 | | pagina 190