128
vervolgde zij, liefelijk blozend, tot Gluraer «wanneer ons
huwelijk ik meen wanneer wij geene dan wordt
Anna onze erfgename."'
»Nu, dat kan men toch nog niet weten zeide Glumer
halfluid, zijne borst vooruitstekende zoo als hij in zijn
ouden goeden «boemellijdin het voormalig kleine garni
zoen plag te doen.
»»Ja, lieve vriend," femelde nu ook Floortje tot
Stokmanterwijl zij haar blozend kopje aan zijne borst
verborg, »»ik denk ook wanneer
i)Ja natuurlijk, natuurlijk!" zeide de majoor, Floortje
weder op den rug trommelende.
Vergeef me, mijne heeren ik zal uw huwelijksgeluk
met zulke gedachten volstrekt niet kwellen,' vatte ein
delijk Dalberg hel woord op: »»ik ben rijk en neem mijne
Anna ook zonder huwelijksgift of erfenis." En bij deze
woorden sloot hij liet schooneverrukkelijke kind in zijne
armen en de eersteinnigetot hel hart doordringende kus
doorgloeide hel minnend paar.
De heide oude vrijers wilden echter in dienstijver niet
achterblijven en met den uitroep van «Doortje!" »»Floor-
tje!" drukten ook zij hunne meisjes aan hunne sinls
lang reeds uitgebrande harten.
Zoo lagen de zes harten twee aan twee tegen elkander
terwijl Amor, die kleine schalk, lagchend van het eene
paar naar het andere fladderde toen plotseling een bierbas
stem door den uitroep «Moortje!" den salon deed dreunen.
En ziet, op den achtergrond in den salon hielden zich
Moortje en Poedel noauw omstrengeld en trokken daarbij
gezigten als of zij elkander wilden bijten.
»lloe?" riepen Floortje en Doortje als uil eenen mond;
Sloortje gij ook
liet oude meisje rukte zich uit Poedels omstrengeling los
en deze haalde verontschuldigend de schouders op terwijl
hij eene poging deed om te lagchen
«Neem het niet kwalijk, jufvrouw men is toch ook
een mensch.