128 vervolgde zij, liefelijk blozend, tot Gluraer «wanneer ons huwelijk ik meen wanneer wij geene dan wordt Anna onze erfgename."' »Nu, dat kan men toch nog niet weten zeide Glumer halfluid, zijne borst vooruitstekende zoo als hij in zijn ouden goeden «boemellijdin het voormalig kleine garni zoen plag te doen. »»Ja, lieve vriend," femelde nu ook Floortje tot Stokmanterwijl zij haar blozend kopje aan zijne borst verborg, »»ik denk ook wanneer i)Ja natuurlijk, natuurlijk!" zeide de majoor, Floortje weder op den rug trommelende. Vergeef me, mijne heeren ik zal uw huwelijksgeluk met zulke gedachten volstrekt niet kwellen,' vatte ein delijk Dalberg hel woord op: »»ik ben rijk en neem mijne Anna ook zonder huwelijksgift of erfenis." En bij deze woorden sloot hij liet schooneverrukkelijke kind in zijne armen en de eersteinnigetot hel hart doordringende kus doorgloeide hel minnend paar. De heide oude vrijers wilden echter in dienstijver niet achterblijven en met den uitroep van «Doortje!" »»Floor- tje!" drukten ook zij hunne meisjes aan hunne sinls lang reeds uitgebrande harten. Zoo lagen de zes harten twee aan twee tegen elkander terwijl Amor, die kleine schalk, lagchend van het eene paar naar het andere fladderde toen plotseling een bierbas stem door den uitroep «Moortje!" den salon deed dreunen. En ziet, op den achtergrond in den salon hielden zich Moortje en Poedel noauw omstrengeld en trokken daarbij gezigten als of zij elkander wilden bijten. »lloe?" riepen Floortje en Doortje als uil eenen mond; Sloortje gij ook liet oude meisje rukte zich uit Poedels omstrengeling los en deze haalde verontschuldigend de schouders op terwijl hij eene poging deed om te lagchen «Neem het niet kwalijk, jufvrouw men is toch ook een mensch.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1867 | | pagina 194