20
dat Garibaldi's voeten waren bekleed met dubbelgezoolde
breede rijgschoenen, waarvan het. bezit een britschen klei-
trapper hoogst aangenaam zou zijn geweest maar die zeker
niet de bewondering zouden hebben weggedragen van een
defligen heerenknecht.
't Is zeker wel duizendmaal opgemerkt en gedrukt, dat
het voorkomen van Garibaldi gelijkt op 9at van een leeuw.
Er is ook geene vergelijking dan die mogelijk. »Sorriso di
madreriguardo di leonezeggen de Italianen van hem.
Zijne houding en voorkomen zijn inderdaad volkomen die
van een leeuw; maar de *sorriso di madre," de «moeders
glimlach" komt over zijn gelaat, wanneer hij gemeenzaam
met iemand spreektwanneer hij iets tot een van zijn staf
te zeggen heeft, of bovenal wanneer hij zijne knapen de
vrijwilligers, Italies hoop en toekomst, voorbij ziet gaan. En
zeker is er nooit een gelaat geweest dat zoo door en door
doorzichtig wasen waarvan de oogen zoo helderstralend
het licht uitschoten dat er in de ziel lag, de ziel van
een rechtvaardig en oprecht man, die rustig er naar streeft
om zijn plicht te doen. Mc dunkt dat Diogenes, als hij
hem ontmoettezijn lantaarn uit het raam zou kunnen
gooien, en op zijn ton gezeten, uitroepen: «eindelijk heb
ik hem." Hij praatte een half uurtje met die openhartige,
gemakkelijke, vriendelijke eenvoudigheid, die alleen eigen
is aan menschen bewust van bun eigene kracht en wel
willend gedachtig aan de zwakheid van henmet wie zij
spreken.
't Was ongeveer zeven uur des Zalurdags avond, toen
ik Garibaldi verliet. Zondag morgen ten twee ure vertrok hij
en zijn geheele staf uit Como naar Lecco aan het meer. Er
waren orders achtergelaten voor het eerste regiment vrij
willigers tweeduizend man sterk om dadelijk naar Lecco
op te rukken. Ten half twaalf waren alle maatregelen ge
nomen om ze in te schepen. Deze waren vftn geen kolos
salen aardwant de maritieme hulpbronnen van het meer
van Como zijn zeer beperkten de vloot van transport-
