KADETTENDROOM
140
In den naclit van 4 op 5 Oct. 1867.
In 't eind vond ik het ideaal,
Waaraan ik daaglijks dacht
Ik zag haar, ja, die reine maagd,
Zoo lief, zoo schoon, zoo zacht.
I)ie leest zoo heerlijk uitgedorscht
Zoo slank, zoo net, zoo fijn;
Dat aangezigt, dat inderdaad
Niet vriend'lijker kon zijn.
Haar fraaije hals was schitt'rend blank
Haar lokken golvendzacht
Omsloten 't lief en schoon gelaat
Dat me in verrukking bragt.
Die blaauwe oogen, kwijnend, zacht,
Waar reinheid slechts uit blonk,
Zij storten in mijn jeugdig hart.
De eerste liefdevonk.
