108
Anderen, die reeds meermalen moesten ondervinden,
wat het zeggen wilde overtuiging te hebbendat
men door het inleveren van eenige blanco-vragen, zoo
goed als zeker is, de schade daardoor veroorzaakt, niet
meer te kunnen inhalen, hebben dien laatsten dag den
nekslag ontvangen; het aantal vakken, waarin zij zijn te
kort geschoten, beneden hetwelk er nog van een na-examen
sprake isis overschredenzij hebben het vooruitzigt van
te behooren tot diegenen, welke het jaar, dat zij voorbij
waanden, op nieuw zullen moeten doorworstelen.
Als het uur der rust voorbij is, herhaalt zich op de
corridor het tooneel van des morgens; alleen zijn zij,
die het aanvankelijk goed gemaakt hebben, wat moediger,
diegenen, waarbij het tegendeel plaats had, wat moede-
loozer dan toen. Intusschen wordt bij het binnentreden
der zaal, ieder toch opgewekt door het denkbeeld, dat het
nu eindelijk de laatste maal is, dat dat gehate examen
hem kwelt, wanneer hij de deur weêr uitgaat, dan is
het voorbijdan kan hij met een gerust geweten elk
boek dat hij tegenkomt, en dat hem herinnert aan
hetgeen, Goddank, verleden is, zoover mogelijk van zich
afslingeren.
Weder neemt ieder zijne plaats in, weder krassen de
pennen over het papier, en wanneer eindelijk de laatste
vraag, de laatste vraag van het geheele examen, is
gedicteerd en beantwoord, wordt de zaal weer ledig,
en nu om vooreerst niet weêr betreden te worden, al
thans niet om er examen te doen. O, hoe dankbaar
wordt dan de pen, die in de laatste 14 dagen zoo'n
trouwe medgezel waswaaruit zooveel heeft moeten
vloeijen, dat beslissen moest over de vruchten van het
pfgeloopen jaar, tegen den grond geworpen, men vergeet
