110
puntjes minder zijn genoeg om het geheele ontwerp
in duigen te doen vallen wederom krijgt de vrees
de overhand.
Spoedig is de tijd daar voor het diner, dat afloopt
zonder zich door iets bijzonders te kenmerken, alleen
is het een weinig luiddruchtiger dan anders. Vervolgens
wordt er overgegaan tot het inpakken der koffers; de
meesten hebben het niet ver in die kunst gebraa-t
en het gaat hen dan ook niet zeer vlot van de hand,
maar toch is het eene aangename taak om al die
boeken, teekengereedschappen enz. weg te bergen met
het voornemen ze in de eerste 7 of 8 weken niet
weer voor den dag te halen; om die koffer te sluiten
met het vooruitzigt van haar niet te openen voordat
men ver verwijderd is van dat gebouw, dat men
gedurende een geheel jaar slechts weinige uren in de
week mogt verlaten; om er eindelijk het adres op te
plakken van de plaats, waar de gedachten reeds zoo
dikwijls zijn heen gedwaald, en waar men zich nu
weldra in de werkelijkheid zal bevinden.
Alleen iemand, die Kadet is of geweest is, kan
begrijpen welk een verrukkelijk gezigt het is, om ver
volgens die koffers naar beneden te zien dragen, en ze
daarna op het binnenplein in zulk eene bevallige wan
orde door elkander te zien staan, tot ze op een paar
kolossale wagens worden geladen, om naar het station
gebragt te worden, waarheen de eigenaars ze den
anderen morgen zullen volgen. Jammer maar, dat die
goddelijke oogenblikken voor sommige worden vergald,
door gedachten van zulk een' onaangcnamen aard, als
waartoe slechts een examen aanleiding kan geven, en
die telkens weer in hun brein opkomen, niettegen-
O O 5
