15/
steelsgewijze een blik toe te werpenterwijl ook zijne
eetlust tot verbazing van Papa niet zeer groot kon
genoemd Worden. Op eens werd een einde gemaakt aan
liet interessante verbaal van de oudste Jufvrouw S., van
eene nicht van een barer kennissen, die een aange-
trouwden neef verloren hadbij dien petroleumbrand
op een der spoorwegen in Amerika en die stoornis
werd veroorzaakt door de gastvrouw, die telkens al
gepoogd bad aan het woord te komen, maar daarin
niet hebbende kunnen slagen, nu den knoop moedig
doorhakte en het woord vroeg voor haren kleinen zoon.
Allen zwegen dan ook, maar alvorens verder te gaan
dien ik mijne lezers in vertrouwen mede te deelen
dat Mevrouw A., die eene liartstogtelijke liefhebster
was van gelegenheidspoezie „daar had je eerst wat aan"
zooals zij verzekerde, den Directeur, haar bekend als
een geleerd en dichterlijk persoon, had overgehaald
eenop dezen dagtoepasselijk gedicht te makendat
door den kleinen Henry voor de aardigheid zou worden
voorgedragen.
„Ziet U, had ze gezegd, zoo'n kleinigheidje, regt
hartelijk en eenvoudig, waarin zoo iets voorkomt van
hoop op zegeningen, dankbaar terugblikken, enz." En
Mama had den vorigen dag het epistel ontvangen en
Henry had het van buiten geleerd en het, ja wel een
weinig stotterend, bij Mama opgezegd, maar enfin ze
zou hem wel helpen en was dan ook ten dien einde
op het diner met het stuk gewapend.
Ondertusschenhad de Burgerschool vader al menig
maal met angstige verwachting, nu eens den armen
Henrydan weder Mevrouw aangezien toen de kleine
opstond, die zijn gedicht, zijn maaksel, zou voordragen..
