57
bij deze plotselinge wending een met schuim bedekt steen
veld, ginds weêr eene effene oppervlakte en onpeilbare
diepte vertoonende overal is de Bode trotsch ei
prachtig. De rotswandenslechts op enkele plaatsen welig
begroeid, hebben een huiveringwekkend aanzien; soms rijzei
zij bijna loodregt omhoogen springt er slechts eene enkele
forsche tak uit te voorschijn om het beangstigd gevogelte
te verbergen.
Hoe groot onze bewondering en belangstelling ook ziji
mogen, het is ons toch een waar genoegen, het einddoe
van den togt voor ons te zien. Eéne zware beproeving
moeten wij echter nog doorstaanhet is omstreeks 2 uur
en de lange weg, dien wij nog volgen moeten, steigt voort
durend en heeft geen enkel beschaduwd plekje over zijm
gansche uitgestrektheid.
Dat wil iets zeggen na eene wandeling van verscheiden
uren
Den berg, aan wiens voet wij ons nu bevinden, bestijg
men op de gemakkelijkste wijze met den breeden rijweg,
die met ontelbare slingeringen tot digt bij de eigentlijki
Rosztrappe voert. Men bemerkt bijna niet dat men rijst,
maar ongelukkig gaat ook hier de regel door, dat hetgeei
aan arbeid bespaard wordt, aan tijd weêr verloren gaat
Hierdoor heeft de vermoeide voetreiziger zeker meer dan een
half uur noodig om van de Bode op het plateau te komen.
Beklaag den armen man
Na misschien wel honderd maal naar boven gezien, doch
telkens zuchtende de oogen vau het fladderende witte lint
