85
Snikken verhinderden haar verder te gaan. En in een
hoek der kamer lag de jonge knaap nog steeds in dezelfde
houding met de lippen op het koude hoofd van den armen
of liever gelukkigen vader gedrukt.
O! medemenschen, deukt hoe nijpend is het zwaard, dat
den arme treft, wanneer hij geen voedsel meer voor zijn
ligchaam kan vinden, wanneer hij een langzamen pijnlijken
dood in het verschiet ziet, en toch te trotsch, te fier is,
om zoolang zijn arm nog kracht heeft de hand uit te sieken
om den rijken voorbijganger een aalmoes af te smeken.
Niet allen, die u daar dikwijls beschroomd tegentreden,
welgestelde lezer of lezeresen u met treurige stem en
neergeslagen oogen dikwijls met de blos der schaamte op
de kaken om een kleinigheid smeeken, spelen komedie
helaas! zeer dikwijls ook gebeurt dit, zeer dikwijls zal
uw gave in ongebondenheid of in de herberg verzwendeld
worden, maar laat dit u niet weerhouden, vergis u liever
duizend maaldan dat gij eenmaal de bede van den wezent-,
lijk arme onverhoord laat voorbijgaan. Tot diezelfde cate
gorie behoorde ook de afgestorvene daar 111 dat armzalige
hutje in het dorpje Ddigt bij het stadje E
Die eereteekens daar aan den wand troffen terstond mijn
oog en innig voelde ik mij aangedaan bij de gedachte
dat die oude strijder, die misschien honderd maal zijn
leven voor Vorst en Vaderland gewaagd had, daar nu,
eenzaam en verlaten gestorven was te midden van ellende
en gebrek, te trotsch 0111 te vragen en misschien te zwak
om te werken. De oude wachtmeester van de kurassiers,
want dat was hij geweest, had den laatsten strijd gestreden