Ill
En na dien tijd
Is hij bevrijd
Van al dat baantjes loopen
Hij denkt reeds aan
Het eind der baan
En hunkert naar 't ontknoopen.
De illusie van
Veel schoons gaat dan
Weldra voor hem verloren;
Maar toch de stand
En d'eer van 't land
Blijft duurzaam hem bekoren.
Zoo menigeen
Komt zich hierheen
Op deze wijs verbinden
Moog ieder maar
Na drie, vier jaar,
Zich niet bedrogen vinden.
