116 Uitgezonderd de droevige herinneringennagelaten door het onaangename afscheid en zoo spoedig daarop gevolgde overlijden van Willem's vader, gingen de eerste jaren van het jonge paar regt gelukkig voorbij, waartoe niet weinig werd bijgedragen door de omstandigheid dat hun ruim een jaar na hun huwelijk een allerliefst dochtertje werd geschonken. Dit kind maakte eene uitzondering op den regel, dien men wel eens hoort aanhalen, dat kinde reu, die heel jong zoo mooi zijn, later wel eens leelijk worden; Louise althans (Willem had er op gestaan, dat zijn kind den naam van zijn vrouw zou dragen) was niet alleen in hare kinderjaren, maar ook als volwassen meisje eene ware schoonheid. Het was den ouders niet kwalijk te nemen, dat zij met welgevallen neêrzagen op dat mooije kind, hun kind; dat zij zich beijverden haar netjes voor den dag te doen ko men, en te zorgen dat het lieve geziglje op zijn voor- deeligst uitkwam. Maar die zorg oefende een nadeeligen invloed uit op Louise's karakter. Langzamerhand begon zij zelve bij te dragen tot den opschik, die haar zoo goed stond, en te trachten zich op het voordeeligst voor te doen, kortom zij werd ijdel in de hoogste mate. 't Was jammer, want zij had anders een hart van goud, maar dat hoofdgebrek werd eindelijk zoo dominerenddat dat zelfde schoon, dat aanvankelijk de vreugde, de trots van haar ouders uitmaakte, voor deze in een bron van onrust en angst werd herschapen. Sedert een paar jaar echter was dit niet het eenige wat de gelukszon der kleine familie verduisterde. Willem van

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1870 | | pagina 194