tt'T ROAST" OF HET DANSENDE
DEKSELTJE.
Bij het zien van bovenstaanden titel, geachte lezers en
lezeressen, zoudt ge wellicht eene zware beschuldiging op
mij laden, die ik toch werkelijk niet verdien. Op mijn'
naam zoo onbeschaamd een stukje, dat ge reeds ergens
anders gelezen hebt, bijna letterlijk over te schrijven, vindt
ge loch wat erg. Om mij nu van die beschuldiging te
vrijwaren, moet ik ongelukkig mijn geheim openbaren, en
zal ik er maar vooruitkomen, dat ik de steller van het
opstelletje uit het Leeskabinet beu van dien naam, en dat,
nu mij gevraagd werd ook iets voor den almanak te schrij-
ven, ik, uit tijdgebrek om iets nieuws te makende vrijheid
heb genomen U dit nog eenmaal aan te bieden.
,,'tRoast al, en nog is moeder niet verum!" zei Geur
tje, de ferme dochter van Jan den voerman en Trui Mien-
tjes, en daarom gewoonlijk „Geurtje van Jan-Truitjes" ge
naamd, 'troast verechtig al; 'tdekseltje danst op den ketel.
Zooèven he'k de thèj ree gemoakt, nog 'n kwak woater
der bij; moar moeder wuar toch al veur drie kertier up't
dorp angegoan. 't Sleet doar krek acht op de toonklok
