71
en nog niet verumda' woar toch vremd; ze woar eigest
niet t'huis gewest, en ook had moeder er up gestoan, da'
ze eigest het brood noar Gaart den bakker zon brengen
en wat ze ook gezeid had, ze bader met roazes gedreigd,
as ze zelfs um diën tijd 'n trèj buiten de deur zou doen.
Waarum? Joa, doar had ze al lang over geprakkezierd,
moar ze kost er geen heugt.e van krijgen
Zoodanig was de alleenspraak van Geurtje bij 't geraas
van het water en 'teentoonig getik der groote klok, die
tegenover het //kamenet," in de nette keuken-kamer hing.
Ja, mooi en netjes zag er alles uit, *want de rninsen
uit het dorp zèjen niet ten kwoaje, da' Jan, die tot het
laatste toe nog wel met de kar noar stèj had gerèjen, zijne
vrouw en dochter genogt had geloaten veur zoet bij de koffie
en stroop ien de pap; ze wiesten wel, dat, al zag men
vrouw en dochter niet meer in Jan's lichtveerdig kartje veur
de kark afstappen, ze toch nog warmpjes d'rin zoaten, en
de zuiveren knippen en 't peprementsdeuske ien de kark
hun nog meer tegenblonken, as de wangen van /tmooie
Geurtje eigest."
Steeds nog zat deze te wachten en zweefde tusschen
bezorgdheid en vvrees veur roazes"; want zie, moeder
woar 'n hel goed mins, 'n best mins moar wel wat
kriemelig van nemeur; en as ze ondeugend wierd, dan
kost 'ter spannen. Moar nee, loa'k doar niet euver den
ken; moeder heit duk 'tgebrek en 't hert dreejt me um as
'kdenk, da' ze 't underweges."
Zonder uit te spreken was ze de deel al op en buiten
door de sneeuw op 'tdorp aan.
Nu gebeurde het in die zelfde ure, dat het Joost van Geurt
