72
Snij er* (zijn grootvader was kleermaker geweest) geviel, om,
in gedachten verdiept, terwijl hij tegen de deur van de
deel stond geleund, eene philosophische bespiegeling over
de maan te houden. A' je nou, za 'k moar zeggen, dat
ding eris goed beschouwt, dan zou je toch zeggen dat, as
doar nou 'ns minsen woaren, zoo as meister, mein ik, toen
'knog school goeng, heit gezeid, ze verechtig toch wel deur
al da' gedreej dol mosten worden. Dat geet er moar joar
in joar uit zoo feitjes heerkrek as 'n wanmeulenen loat
ze nou moar kletsen, loat ze moar zeggen, dat da' niet de
kloare woarkeid is, moar ge kunt 'ttocli eigest zien, dat ie
krek oogen en mond as 'nmins heit; ze proaten nou, wil
'k moar eris veronderstellen, van d'eene stèj noar d'ander
langs zoon iesder. Grootvader is up zej gewest: doar
spreken of schrauwën ze door 'n toet-toet, moar dat tie—
legroaf-gerijzoo as ze dat noemen, dat 'sbehekst, zou
'kmeinen, jong; moar 'k roak van den propos, da' zeit de
bron ook; 'kliad 't zooveel as euver de moan; nou kunnen
ze met al der gerij mij moar niet kloar moaken, dat da'
ding niet krek 'n neus veur den kop heit as ik, en wat
zal 'ter verdreejd heet zin enne Op eens ziet hij
Geurtje voorbij snellen en roept haar na: ,/i Docht er niet
voor jou, dirn 1" moar weg was ze al, den dorpsweg op.
Nu keek misschien geen mensch op dit oogenblik vreem
der dan onze Joostzijne gedachten keerden eensklaps van
't rijk der maan naar deze wereld terugen men kon hem
hooren zeggen, terwijl hij zijne pijp van den eenen kant
van zijnen mond naar den anderen schoof.
z/'tls verechtig of er 'n dolle hond achternoajoagt.
Wat lupt ze doar heer speerendc tatsen zullen haar
