73
nog uit de klompen vliegen. Ze zeit 'n mins niet ins be-
zwoar, moar da' woar nou nog niks; geen genie om 'noo-
genblik te parlechantenda' woar nou ook nog zoo arg
niet; moar ze ziet me niet ens au, en op de karmis heit
ze van me nog wel 'n guldenskoek gehadtoen heit ze met
me geproat, gelachen, de mooie dirn."
We hebben tot nog toe den lezer alle beschrijving over
Geurtje Mientjes onthouden, om die uit den mond van
Joost te vernemen:
„Joa verechtig, 'nknappe dirn, wangen zoo rood as
lijsterbessen, zoo zacht as pap, 'n mondjedat
'tsmekt, oogen....joa jong, as ze 'tiu de hirnen krijgt,
om oe doarmee te beschouwen, za 'kmoar zeggendan is't
krek of je deur den grond heer zinkt, doar stoa je.... zoo
verontrampeuierd, krek of oe de bibberoazie van 'theufd
tot de tèjen ien de lèjen zit, en er toalie, zoo as de bron
zeit, zoo dun as de tuut van de thèjpot. Joa jong,
zie, as'k moar dorst, dan had 'ker al lang 'ns wat in 'toor
gefluisterd, hoe miesderoabel veul of 'kvan der hield;
moar die verdreejde Oart, de knecht, en dan die verdreejde
centen de dirn heit ze genogt, en ik?Neen, bij
den deksel van m'n tabaksdeus, dat geet, niet; t'huis is de
pap moar schroaj, moar één koe op stal, weinig centen
veur den toebak, en dan met '11 span van zeuven, joa we
zind stark, en domenei heit wel gezeid da' tien de woes
tijn brood regende, moar hier verechtig niet en moar
de weind weejt hier zoo fiament en tis zoo venijnt koud
v'n avond, da' k"
Met. was Joost den dorpsweg op, tevens om te zien,
wat Geurtje tot haar' tocht naar 'tdorp verlokt had.
