74
Joost Brandsen was de zoon van Geurt Brandsen, die
met zijne drie oudste zoons, waarvan Joost de middelste
was, den kost voor zijn talrijk huisgezin verdiende. Vroe
ger «woaren ze rik gewest, argrik", maar ten gevolge van
ziekte onder zijn vee, en van een' noodlottigen brand
vooral, was hij achteruit gegaan, en het was daaraan juist,
dat Joost de verkoeling tusschen Geurtje en «hum eigest'
had meenen te moeten toeschrijven, iets dat echter meer
in zijne verbeelding dan in werkelijkheid bestond, terwijl
bovendien Geurtje nog jong was, pas 19 joar, en haar ook
nog eene andere reden weerhield om Joost ondubbelzinnig
bare liefde te betoonen De hierboven genoemde Aart na
melijk was niet alleen knecht, maar als het ware de aan
genomen zoon van vrouw Mientjes, bij wie hij zeer jong,
toen haar man nog leefde, in dienst was getreden. Voor
dezen koesterde Geurtje's moeder eene bijna moederlijke liefde
en had dus gaarne eene verbindtenis van hare dochter en
Aart gezien. Slechts met. weerzin had ze gemerkt, hoe
Geurtje Joost Brandsen meer dan haren knecht genegen was.
Het was daarom dat moeder dien avond //eigest 't brood
noar 'tdarp had gebracht", om eene mogelijke ontmoeting
van Geurtje en Joost te voorkomen, terwijl ze meende Aart
bij hare dochter achter te laten; welke eerste integendeel «veur
de kou 'nspatje woar goan nemen", moar toch heel veel
van Geurtje hield, «veurnoamelijk veur wat 'tafscliuiven
zou." Bovendien wist deze laatste moar al te goed «hoe
men Oart ielken oavond ien den Vergulden Roskam kost
veinden, met 'nneus krek allins as 'n rooie kool; da' woar
de kloare woarheid, dat hè'k eigest gezien.
