29
wat het duel is. Als ik beleedigd ben, als men mij voor
een lafaard heeft uitgemaakt, dan vecht ik om te bewijzen
dat ik geen lafaard ben."
Ah, dus ge vindt het duel een moedige daad; nu ik
stem toe dat er soms veel moed toe behoort, maar helaas,
ik heb het reeds gezegd, vaak is het duel laf.
Is dit te sterk uitgedrukt? Ik zal pogen mijn stelling
te bewijzen. Stel dat iemand, die beleedigd is, een duel
aangaat. Waarom doet hij dat, altijd omdat hij beleedigd
is? Och neen, maar al te dikwijls om het oordeel der
wereld te ontgaan, die, duelleerde hij niet, hem zou na
wijzen en zeggen: #zie, daar gaat er een, die niet durfde
duelleeren, daar gaat een beleedigde, die zich niet gewro
ken heeft!" En, ziet ge, als het daarom is, dan vindt ik
een duel laf!
Denkt men nu wellicht, dat ik, die dus denk en schrijf,
dat ik een duel zou weigeren? Ik hoop het, lezer, maar
ik vrees van niet. Ik vrees dat ook mij de moed zou
ontbreken, dat ook ik in dat geval laf zou zijn. Maar
zou dan de schuld wel geheel aan mij liggen, of zou ook
die wereld, die mij vrees aanjaagt, een deel er van dragen?
Het duel is dus een noodzakelijk kwaaduitgenomen
voor hem, die waarlijk moedig is, voor hem, die zich over
het oordeel der menschen niet bekommert, als hij weet
goed gehandeld te hebben, en zich niet schaamt een duel
af te slaan. Nog eens echter, ik veroordeel den duellist
niet, omdat ik daarmee misschien mijn eigen oordeel zou
uitspreken.
Men spreekt wel eens van een eerlijk duel, en ik ge
loof dat die er zijn, maar helaas, ik geloof ook, dat vele
•N
