26
hoe lekker liet onder de dekens moest wezen, en dan
zetten we eene gansche barricade van atlassen voor
de ramen.
»Arme kinderen!"
Eens klaagden wetoen kwam de timmerman
en den volgenden dag tochtte het nog erger.
Hoe we het daar stelden
Wel man, heel eenvoudig; we zaten achterover
op de stoelen, die natuurlijk door die manoeuvre
slag op slag slap in de lendenen werden, en leunden
tegen den muur met de voeten tegen de tafel, ofwel
tegen de tafel met de voeten tegen den muur een
bewerking waardoor de een zoowel als de ander veel
van de voormalige frischheid en nieuwheid verloor.
Odie kamer zag er vaak erbarmelijk uitsoms
vielen de sierlijke inktstellen om en dan moest hét
typische zandbakje uit den hoek zijn inhoud ten beste
geven; soms schilferde de kalk van den muur, en in
dat geval deden vier zakdoeken dienst als stoffers,
soms gebeurde het beide te gelijk, ja eens brachten
we het zoo ver, dat de gansche tafel omver lag en
de grond een chaos opleverde van passers, inktko
kers, tabak en kalk, alles op de meest fantastische
wijze bemorst met het zwarte vocht, terwijl te mid
den van dezen rommel een horloge den tijd dezer
gebeurtenis aanwees.
En dan die twee kasten, waarin we boeken en
cahiers moesten bergen, maar waaruit we soms op
tooverachtige wijze appelstroop, rookvleesch en bo
terhammen wisten te voorschijn te lokken.
Die kamer is er tallooze malen getuige van ge
weest hoe ons het angstzweet uitbrak bij de gedachte
