82
Gaarne had ik hem geïnviteerd, om de proef
te nemen met zoo'n kribdit was echter onmoge
lijk, en ik bepaalde mij dus tot wederlegging zijner
opmerking, die, ik durf het gerust zeggen, geheel
onjuist was.
Wij hadden intusschen de slaapzalen rondge
wandeld, waarna een deur werd geopend, som
migen onzer wel bekend. Het was die, welke tot
de politiekamers toegang geeft.
Een der kleine deurtjes werd ontsloten, en ik
inviteerde mijn bloedverwant binnen te treden.
,,God bewaar me", zei hij, ,,nog een looden dak
boven je hoofd en het is een kerker in Venetië."
Nu kon ik hem niet langer tegenspreken, want
de inrichting onzer strafkamers is ellendig. Wij
gingen naar beneden naar de modelzaal. „Waar
dient die modelzaal eigenlijk voor," vroeg mijn
bezoeker, „is het een soort van militair museum
of is het om de cadetten bekend te maken met
de inricht ing der oude verdedigingsmiddelen?" Het
doel", zei ik, „is mij tamelijk wel onbekendwij
komen er misschien tweemaal in de drie jaar in,
en zien dan dat, zoo wij tijd en gelegenheid had
den, wij er zeer veel zouden kunnen leeren, want
voor een militair is deze collectie modellen en
vreemde wapens van zeer veel belang; jammer
maar dat, zooals ik gehoord heb, er veel aan de
collectie ontbreekt, vooral wat de nieuwere be
treft, en het ontbrekende uit gebrek aan middelen
niet kan worden aangevuld".
Na een oogenblik rondgekeken te hebben, tra
den wij naar buiten. „Endaar heb je nu." zeide
