ons meester maakte Toen eerst beseften we
welk een zware taak we op ons liadden genomen.
En geen onzer had meer willen terugtreden.
Neen, want juist bij den aanblik van zulk een
publiek verkregen we
,,De kracht tot hand'len"
die ons bij de repetitiën steeds had ontbroken. Het
was dus een prikkel om op de drie feestavonden,
voor ons tooneelstuk bestemd, ons beste beentje
voor te zetten.
Grij, geëerde lezeressen en lezers, die niet bij
onze opvoeringen tegenwoordig zijt geweest, ge
wenschtet misschien te weten of het publiek zich
dankbaar toonde voor de moeite, die de cadetten
zich getroost hebben? Het doet mij genoegen u
te kunnen zeggen, dat vele oud-cadetten, de
mannen uit de eerste jaren der Academie, met
welgevallen de tooneelen uit hun jeugd weer aan
schouwden. Ze leefden mede in de tooneeltjes
van den baar en zijne rechters en ze begrepen,
dat veel aan het publiek moest overgelaten wor
den te denken, wat op het tooneel niet kan ge
zegd worden. Hun bijval was dus een groot
geluk.' En ook vele anderen, nog jonger van
dagen, schenen zich te amuseeren, te oordeelen
naar het druk gejoeldat soms in de zaal
heerschtehet was immers duidelijk, dat zich bij
hen de ingenomenheid op eene andere wijze, moest
openbaren, dan hij de meer bezadigden.
Ik breng eindelijk hier nog openlijk de dank
baarheid der spelers aan het publiek van de
beide laatste avonden, dat, daar ze meer per-
LXXXVII
