die tijd ging voorbij, en zalig was liet gevoel den
laatsten examendag achter den rug te hebben.
Die vreugde moest een uitweg hebben.
Grootsche plannen werden beraamd. Reeds was
de toestemming tot eene schitterende bengaalsche
verlichting van het buitenplein aangevraagd om
daardoor een afscheidsgroet aan het afgeloopen jaar
te brengen, toen aan alle plannen op eens den bodem
werd ingeslagen door de tijding dat we reeds den
14den konden vertrekken.
Met welk eene vreugde wij dien morgen den
sleutel van onze boekenkast aan den sergeant-majoor
overgaven is licht te begrijpen. In de meeste harten
heerschte echter nog eene angstige onzekerheid. Hoe
zou de uitslag zijn?Dat zou de tijd leeren.
Voorzeker is liet geen gemakkelijke taak, waarde
lezer, u eene beknopte beschrijving van ons kamp
te geven. Eene opsomming der werkzaamheden, die
wij er te verrichten hadden, zou u te zeer vervelen,
en voor het overige zou ik mij moeten bepalen tot
eene reeks van beschouwingen' over ;de eigenaardige
indrukken, die het kampleven op ons achtergelaten
heeft.
Ik zeg daar, dat eene opsomming onzer werkzaam
heden vervelend zou zijn, maar gij weet niet, lioe
eentonig deze op zichzelf reeds waren. Vooral was
dit het geval in Teteringen, waar zij bestonden in het
CXIV
