11
de genegenheid en de algemeene achting, die hij zich
van allen, zoo superieuren als kameraden had weten
te verwerven.
De kist werd in het graf gelatenhet vuurpeloton
bewees den overleden cadet de militaire eer.
Dit was wel het indrukwekkendste oogenblik van
de geheele plechtigheid.
De Gouverneur, de Eerste Officier en enkele
anderen wierpen aarde op de kist.
Hoe hol en akelig klonk het geluid van dien neder-
stortenden grond
De gedachten, die ons toen vervulden zouden we
niet beter kunnen weergeven, dan door te herinneren
aan de welbekende woorden uit den Prisoner of
Chillon
„What next befell me then and there,
I know not well, I never knew,
First came the loss of light and air
And then of darkness too
I had no thought, no feeling, none".
Maar eene heldere stem wekte ons uit de verslagen
heid op: de cadet-sergeant J. M. van Hoogstraten
(sedert benoemd tot 2en luitenant der Genie) nam het
woord voor de cadetten der Koninklijke Militaire
Academie, die een harer kweekelingen verloren had,
en sprak nagenoeg het volgende
«Namens het corps cadetten zij het mij vergund
een enkel woord te spreken aan het graf van een
vriend, die met ons cadet was.
Er zijn oogenblikken in het leven, waarin, al zijn
we jong en al voert bij ons eene vroolijke levensop
vatting den boventoon, de ernst en de weemoed ons
