35
,,En nu zou ik zoo graag eens willen weten, wie
mij daar zoo vriendelijk heelt opgeholpen en hierheen
gebracht, want ik zou er anders met mijn ver
stuikten voet waarachtig niet zijn gekomen, en
bovendien was het zoo'n beleefd en aardig jong-
mensch."
,,Wel," zei ik, ,,oom, dat zal ik u wel zeggen,
want ik heb het gezien het was mijnheer Volhoop
van hierover."
Daar verschiet Marietje van kleur en loopt in eens
de kamer uit, vader kijkt erg boos, oom is verwon
derd over hetgeen hij ziet, en ik ben verlegen, omdat
ik niet begrijp welk kwaad ik gesticht heb.
,,Jan", zei vader, ,,ga eens naar boven bij Hendrik,
en help hem wat uitpakken." Nu begreep ik dadelijk,
want ik was heusch nog al slimdat ik weg
gestuurd werd omdat ik niet mocht hooren wat
vader en oom te bepraten hadden.
Het gesprek scheen nog al vroolijk te zijn afgeloo-
pen, want toen ik weer beneden kwam, zaten vader
en oom heel tevreden en glimlachend te dampen,
maar Marietje zat nog stil te snikken in een hoek,
zeker omdat ze mijnheer Volhoop niet meer mocht
zien. Ze zag er erg bleek uit, gedurende de laatste
dagen, en ook mijnheer Volhoop zag er slecht en
lijdend uit.
Oom was op den 3den December gekomen, en het
zou dus overmorgen Sinterklaas zijn. Op SVNicolaas-
avond is er in galanteriewinkels weinig te doen, zoo
dat we ons voorstelden dien avond recht gezellig te
vieren.
En nu, eindelijk was 't Sinterklaas
