78 Lotje!Zie, een Michel Angelo kon niet meer ge roerd zijn, toen liij tot zijn' Mozes zeide: ,,Adesso puoi parlare,dan wanneer Jan zijn, ,,o, Lotje," fluisterde. Zoo hadden Jan en Lotje vele jaren elkander be mind, Jan wachtende op zijne promotie tot com pagnon en Lotje wachtende op de promotie van Jan. Want, hoewel niet zonder kennis van zaken en zeer bruikbaar als cijfermacliine, was Jan toch geen licht. Eindelijk nam hij een kloek besluit. Hij zou naar Indië vertrekken. Jan zou op een koflïeplantage gaan om daar de koffiecultuur te leeren, en dan later hier zelf een' uitgebreiden handel drijven. Die Oost, weet je, zou hem 't geld doen toestroo- men. Zelf wilde hij de zaken besturen, de prijzen op de markt bepalenMaar, hoe dacht Lotje er over? Hij hield veel van Lotje. En dan, zoo ver weg. In den Oost! Tusschen de Blauwen! Enfin, Jan toog Lotje-waarts. Hij zou maar met de deur in huis vallen. De snelheid, (haastige spoed is zelden goed) waarmede liij liet huis binnen kwam, was niet te vergelijken met de snelheid, die de hond deed vooruitschieten, recht op Jans kuiten af. Een ongeluk komt nooit alleen, dacht Jan, maar hij hield zich ferm. Nadat de gewone formaliteiten en wederzijdsche handdrukken gewisseld waren, begon hij Lieve vriendenMama keek op, Papa legde zijne pijp neer. Lieve vrienden," begon Jan nog eens, ,,ik heb alles, hm, alles rijpelijk overwogen en ingezien, dat zoolang mijne promotie nog niet daar is, ik moeilijk kan trouwen."

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1880 | | pagina 210