79
Mama knikte, Papa vond liet natuurlijk. Daarom,"
ging Jan voort, ,,ben ik van plan op reis te gaan."
Hier hield hij op en keek de familie aan, ,,op reis te
gaan," echode Jan, ,,en dat wel naar Oost-Indië."
Paf!
Papa stond met de pijp inde hoogte, den linkervoet
vooruit als iemand die iets erg akeligs ziet. Mama, die
juist met een breipen achter het oor zat, sloeg de hand
achteruit en tegelijk de kat, die op de leuning van
haren stoel zat, van die stelling af. Lotje had zich
met een gil laten vallen, eene manoeuvre die alleen
bij groote gelegenheden werd vertoond, en die haar
hoogst interessant maakte.
Doch de consternatie was te groot. Niemand lette
op de flauwgevallene en dit bemerkende kwam Lotje
zonder andere hulp weer in eene zittende positie.
Jan was het mikpunt, hij was met recht een
chevalier de la triste figure." Terugtreden was on
mogelijk. Een drievoudig: maar Janvan de lip
pen van het edel triumviraat, verzekerde hem dat
allen nog in leven waren. Helaas, de arme jongen
stond daar, hij wist niet dat hij nog zooveel electrici-
teit bezat om een gezond mensch tegen den grond te
werpen.
De verzekering, dat hij of als Nabob, of nooit zou
terugkomen herstelde eenigszins de begane domheid.
't Afscheid was roerend. Met een extra kus. en
dito tweede ging Jan aan boord, onder denzelfden
indruk als dien, waaronder de oude heer Smits zijn
zeezieken brief schreef. Aangekomen te Batavia,
was de hoofdzaak een plaats te krijgen op eene
