125
hunne eerste dienstjaren, daarin bestond, dat de
eersten walletjes hadden gepakt en de laatsten niet?
Waar zal nu dat onderscheid blijven?
Misschien komt er een bestraat pad, maar ze heb
ben immers allen wel eens straatjes gepakt Neen,
het verlies is niet te vergoeden. Vergeefs hebben we
ze vaak met den liefelijken naam van walletje aan
gesproken, ofschoon het toch geen kinderen waren
in hun soort.vergeefs hebben we ons zoo menig
maal aan hun boezem neergevleid, schoon ons een
standje wachtte.Onmeêdoogend zal men ze ons
van het hart rukkenzonder medelijden zal men
ons van den wal in den sloot helpen.
Maar zal dan niemand zich daartegen verzetten
Zal dan niemand willen inzien dat misschien ook
hier de beste stuurlui aan den wal zatenen wat
voor stuurlui zal de Academie dan voortaan op
leveren? Neen, we kunnen ons geene voorstelling-
maken van academisten, die nooit een walletje pakten,
die nooit langs den berm kuierden, die nooit over de
plongée keken, schoon hun vader 't hun verbood."
Daar, op die wallen, werden de stoutste plannen
gemaakt voor de toekomst; daar werden de ver-
trouwelijkste gesprekken gevoerd de lastigste
reglementen gevost. Daar werd met sneeuwballen
gegooid daar gestoeid daar gekibbeld. Daar
werden duurzame vriendschapsbetrekkingen aange
knoopt en tal van disputen uitgemaakt.
Wat was er van onze groote officieren geworden
zonder hun morgenwalletje?
Och Heerde gort en het bruine brood zullen
niet meer smaken, want de wal zal er niet meer zijn
