■ffö'
5
Weinig dacht hijtoen hij in 1877 naar het ziekbed
zijner innig geliefde Moeder snelde, dat hij haar
zoo spoedig zoude volgen.
Geruimen tijd reeds had de Prins in Parijs ver
toefd, toen plotseling de tijding van zijne ongesteld
heid bekend werd. En toen deze tijdingen spoedig
verontrustender werden, toen Prins Alexander zich
naar Parijs spoedde om zijnen broeder het laatst
vaarwel toe te roepen, toen den iien Juni 1879 het
bericht van het overlijden kwam, toen stond gansch
Nederland verslagen, en de trommen, die bij zijne
geboorte zoo vroolijk waren geroerdklonken nu
dof; de muziek, die toen zoo lustig had gespeeld,
zweeg.
Nederland was in rouw.
De tijd heeft die smartelijke wonde geheeld. Wij
zouden ondankbaar zijn jegens den levenden, wan
neer wij ontroostbaar bleven over het verlies van
den vroeg ontslapen Kroonprins.
Maar wij zullen hem niet vergeten, dien in zijne
volle kracht geknakten tak van den Oranjestam. Hij
zal in ons aller aandenken blijven voortlevenen
die herinnering zal door geen tijd kunnen uitgewischt
worden.
De Redactie.
