29
te worden en het dus misschien beleefd zou zijn
als hij haar zijn geleide ging aanbieden, wandelde
hij langzaam het buiten op. Nauwelijks echter was
hij buiten het gezicht gekomen of hij verhaastte
zijne schreden en sloeg de groote laan in waar hij
7 jaren geleden, met Louise had gewandeld, toen
hij een hoek omslaandeplotseling voor haar
stond.
't Was haar aan te zien dat zij verschrikteeene
doodsche bleekheid overtoog haar gelaat, om weldra
plaats te maken voor een donkerroodtoen hijdie
niet minder verrast was bij de onverwachte ontmoe
ting op haar toetrad en haar toesprak,,'t Spijt mij
zeer dat ik u doe schrikkenik had gehooptdat
de eerste aandoeningdie ik zou opwekkeniets
anders dan schrik zoude zijn. Mijn wensch om eene
vriendin weder te zienverontschuldigt mij misschien
eenigszïns
Hij had op een spijtigen toon gesproken die dui
delijk bemerken liet dat het hem hinderdetoen zij
echter, hare ontroering meester geworden, hem op
de meest innemende en hartelijke wijze welkom
heettedeed zij zijne ontstemming geheel ver
dwijnen.
Langzaam wandelden zij nu naar huisevenals zij
voor 7 jaren daar naast elkander hadden geloopen.
Was het wonder, dat beiden aan dien avond dachten,
terwijl zij over onverschillige dingen spraken.
Hoe zij er toe kwamen wisten zij misschien zelf
nietmaar zeker is hetdat het niet lang duurde
of zij spraken over schilderijendie zij gezien
