S3
Statig stelt zichdicht geslotende massa in den stap
Dreunend draaft zij aan en op 't bezielend: „Marsch,"
Drievoud herhaaldgaan de liniën voort in galop.
Een klinggerinkelgekletter en een lichte schok
En de verspreide ruiterbenden van den vijand
Zijn verslagen en verstrooid.
Nu buldert het kanon. De stofwolk belet te zien
Hoevelen er ter aarde storten
En altijd rukken de gelederen vast gesloten voorwaarts
Maar groot is de afstand en hevig woedt het vuur
't Is echter niet 't verlies, dat soms den gang verflauwt,
Traag den galop doet worden en wiss'len met den draf;
Het is vermoeidheid.
Op het uiterst oogenblik dreigt deze man en paard
te zullen overmannen.
Doch Seidlitz, immer kalm, bespeurt dit weifelen,
't Verflauwen is de dood en snelheid 't overwinnen.
„AttakeertMarsch, Marsch, Marsch," weerklinkt
met macht
Nogmaals 't drievoud Commando, dat heinde en veer
Langs de gelederen galmt en ze de kracht weêr geeft.
De scherpe spoor boort in de flanken van 't matte ros
En drijft het tot een laatsten aanloop.
Daar knettert het geweervuur. Een daverende schok,
een dof gekraak,
Een oogenblik geworstel en weêr voort. De eerste linie
Ligt geveld. Wie opstaatwordt weêr neergesabeld
Door de volgende Dragonders en Huzaren.
Ten tweeden male barst t musketvuur los. Maar ook
De tweede linie wordt geslagen, verbroken
En zoo de derdezoo de vierde De stroom woedt
