109
Het natuurlijk gevolg hiervan was, dat het niet
lang duurdeof ik had ruzie met de geheele klasse
niemand meer hield mij de hand boven het hoofd
en de plagerijen namen hoe langer zoo meer toe,
vooral toen men er achter was gekomendat het
Jenny wasom wie ik dagelijks eene straat om
wandelde, want toen kwam de jaloezie ook nog in
het spel.
Mij was dit intusschen volkomen onverschillig; ik
leefde als in een droom en dacht slechts aan Jenny.
Hoe meer ik echter aan haar dacht, des te meer
beviel mij ook die droom van trouwen en ik ver
eenzelvigde mij daarmede zoo geheeldat ik het
eindelijk voor eene beklonken zaak hield, dat dit
zou gebeuren. Alsof dit alleen van mij afhing! Ik
begreep echter tochdat ikwilde ik dien droom
verwezenlijkt zien, nader met haar in kennis moest
komenik hunkerde naar eene gelegenheid om haar
te sprekenom hare stem eens te hooren, en dagelijks
dacht ik er overhoe die gelegenheid te vinden
zelfs maakte ik des nachts de stoutste plannendie mij
evenwel den volgenden morgen onuitvoerbaar bleken.
Eens echter meende ik het middel werkelijk ge
vonden te hebbenik zou haar schrijven en haar
vragen, om, als ik groot was, mijne vrouw te
worden. Dat was een mooi besluit!
In een brief kan men zooveel beter zeggen wat
men meent, dan wanneer men dat in persoon moet
doen en eigenlijk was ik daar ook wel wat bang
voorhet was zoo'n groote zaak en dan spreken
neen, schrijven was beter.
