Goed! Het rose papier werd gekocht, want
't moest bepaald op rose papier, ik had gehoord
dat groote menschen dat ook deden en de brief
begonnen. Gij zult u nog wel herinneren wat een
moeite het u als jongen van 12 jaar kostte een
brief te schrijven en dan nog wel zóó een; boven
dien moest ik dit nog wel 's nachts bijeen nacht
lichtje doen, anders bemerkte men het.
Nueen hal ven nacht bracht ik er dan ook op
door, maar eindelijk gelukte het mij toch, iets tot
stand te brengendat in de hoogste mate mijne
goedkeuring wegdroeg. Den volgenden nacht werd
de brief in het net overgeschreven en den daarop
volgenden dag zou hij bezorgd worden. Maar daar
zat hem nu juist het moeielijke van de zaak. Hoe
moest die brief bezorgd worden? 't Liefst had ik
hem haar zelf gegeven, maar dat durfde ik eigen
lijk gezegd toch ook niet goed; hem aan de deur
af te geven was mij ook wat te gewaagdzoo dat
ik dan maar besloot hem in godsnaam over de post
te sturenhoewel ik mij het gevaar daarvan niet
ontveinsde, daar zoo licht iemand kon zien dat ik
hem in de bus deed, vooral daar ik 's avonds als
het donker wasniet meer mocht uitgaan. Ik be
dacht echter iets om dit gevaar te ontloopen. Bij ons
op school was het de gewoonte, dat hij, die over
dag straf had verdiend's avonds terug moest komen
om nog eenige uren op school te zitten. Ik maakte
dat ik straf kreeg, en 's avonds was de brief bezorgd.
Gij kunt u mijne onrust voorstellen gedurende de
volgende dagen.
I IO
