door de zaal zweefde't was heerlijkzóó had ik
nog nooit gedanst
De dans duurde te kort, maar toch had hij mijn
tong los gemaaktik heb gesproken en 't moet zeker
nog al aardig geweest zijnwat ik zeide, want Jenny
lachte zoo hartelijkdat ik er ook door werd aan
gestoken en mede lachte. Jammer, dat die vreugd
zoo kort was en een ander haar zoo spoedig voor
den volgenden dans kwam vragen.
Ik heb den geheelen avond niet meer gedanst.
Willem vertelde mij laterdat ik in een hoek had
gestaan en altijd maar naar de dansende paren
had gekeken. Geen wonder, Jenny was altijd daar
onder Neen, altijd niethet staat mij nog voor den
geest, dat ik in dé pauze tusschen twee dansen bij
haar stoel stond en met haar sprak. Die pauzen
duurden ook al zoo kort! Nauwelijks stond ik daar
een oogenblik of daar kwam er al weder een om
haar voor den volgenden dans te vragen, maar tot
mijne groote verwondering hoorde ik Jenny zeggen:
„Dank u, ik heb dezen dans meten zij
noemde mijn naam. Zij keek mij daarbij veelbe-
teekenend aan en toen de andere weg waszeide
zij „Gij zult het mij wel niet kwalijk nemenmaar
ik wil liever dezen dans eens blijven zitten en wat
praten; ik ben wat moê!" Ik meen dat ik gedurende
den geheelen volgenden dans daar heb gestaan en
met haar heb gesprokenwaarover weet ik niet
mijn hoofd had zeker geen aandeel in 't gesprek.
Toen ik thuis kwam was mij ook nog maar één
ding bijgebleven: Ik had Jenny gezien, gesproken
8
M.
