13'!
naar Béragnès zouden reizen om hun Adriaan weer
in de armen te drukken.
En nu, waarde lezer, denkt ge natuurlijk, dat
j Adriaan reikhalzende naar den dag uitzag, waarop
hij weder in de nabijheid van zijne ouders zou zijn.
i Welnu, ge vergist u, de volle waarheid toch was
het niet; 't was niet enkel vreugdewaarmede hij de
komst zijner ouders te gemoet zag. Eensdeels ver-
langde hij naar dien tijd, om uit den mond zijns
vaders de toestemming te hooren tot een huwelijk
met de door hem zoo vurig beminde Cécile; ander-
deels vreesde hij voor den indruk, dien zijn vader
i op den streng aristocratischen baron zou maken
I voor den invloed, dien zijne zoo weinig wereldsche
moeder op de beslissing van Cécile's vader zou uit-
oefenenen die vrees had maar al te vaak de over-
j hand bij hem.
Na eene voorspoedige reis kwamen de heer Harting
en zijne vrouw te Béragnès aan. Adriaan ontving
i hen beleefd, ja zelfs niet geheel zonder hartelijkheid,
maar de ware kinderliefde straalde hem niet uit de
oogen, toen hij zijne ouders tegemoet trad.
Al spoedig bracht Adriaan het onderwerp ter
j sprake, dat hem in de laatste weken voortdurend
had bezig gehouden en het is bijna overbodig mede
te deelendat de volkomen toestemming zijns vaders
op de door hem gedane vraag volgde; zijne moeder
zag hem te gaarne gelukkigdan dat zij hem iets
I zou kunnen weigeren. Adriaan kwam daardoor zijn
vader tegemoet in eene zijner vurigste wenschen.
L namelijk haakte er naar zijne maatschappe-
