137
De tijd moest leerenwat er van deze ongelukkige
geschiedenis zou komen.
Jaren waren sinds Adriaans verblijf te Béragnès
verloopen en in dien tijd was er veel, zeer veel
veranderd.
Van eene lichaamskwaal hersteldwas Adriaan met
eene diepe wonde in het hart uit Frankrijk in het
vaderland teruggekomen. Vol ijver zette hij de
studie voortvervuld van zijne liefde voor Cécile
welke hij nog immer koesterde, liet hij de wereld-
sche genoegens varen en weêrstond hij moedig het
verteerende vuur der hartstochten die hij vroeger
als slaaf diende. Hij begreep, dat hij door kennis
zich waardig moest maken om nogmaals als preten
dent naar de hand van Cécile te kunnen optreden.
Bedroefd en in zich zeiven gekeerd kon hij vaak
uren lang zitten staren, totdat het doel, dat hij
zich voor oogen had gesteld, hem weder uit zijne
mijmering wekte. Dat doel zou hij eens glansrijk
bereiken.
Inmiddels was de heer Harting gestorven, zijne
uitgebreide bezittingen aan zijn eenigen zoon na
latende.
Arme Adriaanwat waart ge te betreurentoen
ge uw vader naar zijne laatste rustplaats bracht j
gijdie zoo langen tijd de ouderliefde niet gekend
hadt en eerst toen het te laat was de vaderliefde
naar waarde wist te schatten. Immers uw vader
was voor u altijd een vriend geweest; waarom hem
