'm,-
145
gende als een spaansch rietjemij naar den „Salon
d'Attente" geleidde. Onderweg had hij mij met een
kennersblik gemonsterd en was zeker tot de conclusie
gekomen dat ik er vrij armzalig uitzagten minste
zijne complimenten hielden eensklaps op en hij dreef
de onbeschaamdheid zoo verom mij geen stoel aan
te bieden, maar de deur achter mij dicht te smijten.
Ik had geen stoel van noode en bleef staan.
Daar zatof liever daar stond ik nu in die keurig
ingerichte Wachtkamerdie misschien maar al te
zeer aan hare bestemming zou beantwoorden Ik
keek eens rond en zag al spoedig twee deuren
buiten en behalve degene welke dichtgesmeten was
door dien knecht.
De eene stond op een kiertje en had een keürig
bordje met het opschrift: „Salon des Dames" de
andere was gesloten en bestemd voor het sterkere
geslacht. De wanden waren geheel bedekt door eene
collectie annonces en prijsopgavendie eer aan een
advertentiebureau dan aan een kapper deden denken.
Het was een museum van reclamesGeduldige lezer!
ik zal u niet vervelen met eene opsomming of be
schrijving er vanlees slechts het Nieuwszoo het
u lust. Eéne er van mag ik echter niet overslaan.
Het is de alom verspreide waarschuwing in de 4
talen tegen Pick-pockets doch waarvan de vertaling
„Behoud u van de Beursensnijders" mij ergerde.
Terwijl ik over die verminking van onze goede
taal stond na te denkenhoorde ik spreken in den
„Salon des Dames.'' Ik ben niet nieuwsgierig
maar ik weet graag allesen daarom luisterde ik
