f-
MP
146
„Quelle couleur aujourd'huiMadame?"
„Que dit le baromètreAlfred?"
„Trés-variableMadame V'
„Diamantez alors
„Fort bien, Madame!"
Ten hoogste verbaasd waagde ik er eenoog aan,
en zag door de gedeeltelijk openstaande deur, dat
een van William Gobby's helpers eene oude vrijster
zat op te knappen. De conclusiënwelke ik om
trent die caméléon-dame maaktezal ik niet weêr-
geven.
Ik wilde verder gaan met mijn onderzoek „in
loco toen de andere deur hoogst fatsoenlijk piepte
en Sir William Gobbyin hoogstdeszelfs eigen
persoon (zooals mij later bleek)zijn artistiek ge
parfumeerd hoofd vertoonde en mij met een pom-
madestemmetje toevoegde: „A vousMonsieur!"
Ik moet bekennen dat het een critiek oogenblik
was. Reeds sedert eenige minuten zocht ik naar
een subliemen term 0111 uit te drukken dat ik mij
wilde laten scheren.
Niets wetende, dat meer poëtisch was, vroeg ik
hem hoogst beleefd: „Pouvez-vous me rajeunir le
menton
Gobby, een echte Yankee, begreep onmiddellijk
dat ik een vreemdeling wasen antwoordde zonder
eenige aarzeling: Mais si, Monsieur, asseyez-vous."
Intusschen had hij mij een leuningstoel gegeven
en was juist op het punt mijne onderkaak te hullen
in zeepvlokkentoen ikindachtig aan de spreuk
u, botweg vroeg: „Combien Met dezelfde beleefd-
