i3
m
m.
vond hij het maar beter zoo spoedig mogelijk te
vertrekken,. Hij stond op, nam afscheid van Me
vrouw diete veel bezig met de meidniets van
het voorgevallene had opgemerkttot de kamerdeur
werd hem door Mien uitgeleide gedaan.
Als naar gewoonte stak zij hem de hand toe,
maar ditmaal drukte zij de zijne zóó stevig, dat
zijn moed weer begon te herleven en hij ten laatste
nog op smachtenden toon met ten hemel gerichte
oogen het voor hem zoo zoete woordje „Mien"
uitsprak. En zij, ze begreep de vraag, die dat
enkele woord bevatte en gelukkig voor onzen Manus,
kende zij hem meer dan oppervlakkig Zij had
zijn goed karakter leeren kennen en waardeeren
en het zalige „ja" ontglipte aan hare lippen.
Dien dag waren moeder en zoon en allen in de
zaak betrokken personen even gelukkig; en wilt ge
een einde aan de historiedenk u dan de blooheid
van onzen held wegdank de zorgen van zijn lief
vrouwtje.
Taugus.