i3 m m. vond hij het maar beter zoo spoedig mogelijk te vertrekken,. Hij stond op, nam afscheid van Me vrouw diete veel bezig met de meidniets van het voorgevallene had opgemerkttot de kamerdeur werd hem door Mien uitgeleide gedaan. Als naar gewoonte stak zij hem de hand toe, maar ditmaal drukte zij de zijne zóó stevig, dat zijn moed weer begon te herleven en hij ten laatste nog op smachtenden toon met ten hemel gerichte oogen het voor hem zoo zoete woordje „Mien" uitsprak. En zij, ze begreep de vraag, die dat enkele woord bevatte en gelukkig voor onzen Manus, kende zij hem meer dan oppervlakkig Zij had zijn goed karakter leeren kennen en waardeeren en het zalige „ja" ontglipte aan hare lippen. Dien dag waren moeder en zoon en allen in de zaak betrokken personen even gelukkig; en wilt ge een einde aan de historiedenk u dan de blooheid van onzen held wegdank de zorgen van zijn lief vrouwtje. Taugus.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1881 | | pagina 294