IN MExMORIAM.
5
Plechtig klonk het sombere klokgelui van Breda's toren
op den 23ste!! September 1881. Onwillekeurig werd men
tot nadenken gedwongen, waartoe inderdaad ieder
inwoner van de oude Academiestad stof in overvloed had.
Immers, wie herinnerde zich niet dienzelfden datum
van drie jaren geleden, toen dezelfde kerkklok hare tonen
wijd en zijd liet hooren Doch welk hemelsbreed verschil,
en toch ook welk een groote overeenkomst tusschen het
doffe gebrom op die twee SeptemberdagenBeide dagen
werd de klok geluid ten teeken van eerbiedige hulde aan
denzelfden man, doch toen vond het zijn reden in vreugde,
nu in smart, toen verkondigde het den volke, dat Breda
een edel man, een geliefde vorst binnen zijn muren bevatte,
nu riep het ons toe: „Prins Frederik wordt grafwaarts
gedragen, de grijze Prins, die voor drie jaren ieder, die Hem
zag, ontzag afperste voor Zijn eerbiedwaardige gestalte,
>001 Zijn edel voorkomen, voor Zijn groote minzaam
heid." Olaat dan vrij uw zware tonen doordringen in
ieder huis, maar bovenal in ieder hart, opdat elk
ïechtgeaard Nederlander en elk vriend van Oranje
