r
24
liefde. Het huwelijksaanzoek volgde en Marie werd
Henri's vrouw.
Wat waren ze in den eersten tijd van hun huwelijk
gelukkigaltijd waren ze bij elkaar en ze gevoelden nooit
behoefte aan eenig ander gezelschap.
Lang duurde dat echter niet.
Henri had een wispelturig karakter en evenals zoo menig
ander artist hield hij er meer van, allerlei soorten van
vermaken na te jagen, dan zijn geluk te zoeken in een
gezellig huiselijk leven. Toen hij eeuwige liefde aan zijn
vrouw zwoer, kende hij zijne eigene zwakheid en ver
anderlijkheid nog niet. Hij beminde haar werkelijk, maar
niet genoeg om een goed huisvader, een oplettend echt
genoot te zijn, en nauwelijks drie jaar na hun huwelijk nam
Henri reeds den schijn aan, als vergat hij geheel, dat hij
eene vrouw had.
Toen ze pas getrouwd waren, was Henri daags altijd
ijverig aan het werk's avonds hield hij Marie gezelschap.
En nu? op zijn „atelier" kwam hij bijna niet meer;
dag aan dag, avond aan avond ging hij met zijne oude
kennissen uit, en het gebeurde niet zelden, dat hij eerst
diep in den nacht, en dan nog in opgewonden toestand,
terugkeerde naar het huis, waar hij zorgeloos eene teedere,
liefhebbende vrouw eenzaam en verdrietig achterliet.
Zoo leefde Henri geruimen tijd onbekommerd voort;
het weinigje geld, dat hij zich met moeite had weten
te besparen, was verdwenen en nog veranderde hij zijn
levenswandel niet. Voor hem had dit eene opeenstapeling
van schulden tengevolgevoor Marieeen treurig en
armoedig, ja zelfs ellendig bestaan; en, toen de armoede
dreigde haar en haar kindje geheel te gronde te richten,
