27
Beide doeken getuigen van talent ze zijn met gevoel
geschilderd en menig bezoeker verlaat diep ontroerd de
tentoonstelling, terwijl een treurig drama zijne gedachten
bezig houdt.
Toen Henri op de tentoonstelling kwam, stroomden
van alle kanten vrienden en bekenden naar hem toe,
om hem geluk te wenschen met het succes door zijne
vrouw behaald. De lezer toch zal wel reeds geraden
hebben, dat de twee genoemde doeken van de hand
van Marie waren. Het is duidelijk, dat Henri in den beginne
niet goed begreep, wat al die gelukwenschen te beteekenen
hadden, en weinig kon hij vermoeden, dat de naam
zijner vrouw thans op aller lippen zweefde, dat het hare
stukken waren, die door een ieder als de voortreffelijkste
onder deze kunstwerken geroemd werden. Hij haastte zich om
de zoo zeer bewonderde en veel besproken schilderijen
te gaan bezichtigen.
Het is welhaast onmogelijk den gemoedstoestand van
onzen held te beschrijven, toen hij de stukken zijner vrouw
in het gezicht kreeg: maakten ze op ieder ander reeds
een diepen indruk, voor hem waren ze van nog meer
beteekenis.
In een oogwenk zag Henri zich verplaatst in de eerste
tijden van zijn huwelijk, toen liefde en tevredenheid hem
huiselijk geluk aanbrachten. Hij bedacht, hoe weldra
de liefde geweken, de tevredenheid verdwenen, en daar
mede het huiselijk geluk gevlogen was; hoe hij zijne
vrouw ongelukkig gemaakt, zijn kind de vaderlijke zorg
ontroofd had. Hij doorleefde in enkele seconden drie
lange jaren, waarin vreugde in verdriet, voorspoed in
ellende veranderd was.
