De Opmerker:
Zie kind, daar, waar de stam zich splitst,
Bouwd' eens een vink haar nest;
De moeder huppelt over 't mos;
Ziethoe ze doet haar best
Ze trekt dien worm daar uit den grond
En vliegt er mee omhoog;
Ze deelt hem onder 't kind'rental,
En dankt 't haar scherpziend oog,
Dat zij, zoo klein, zoo zwak van kracht,
Toch daag'lijks hun het voedsel bracht.
Ja, elke tak en elke struik
Dankt Hem zijn voortbestaan,
Die boven bosch en wolken woont
Daar steeds heeft welgedaan;
Die zelfs het moschje niet vergeet,
Zorgt dat het eet' en drink'!
Denk in uw later leven vaak
Aan gindsche kleine vink,
Die, schoon begaafd met luttel kracht,
Als moeder steeds haar taak volbracht.
N.. 1.
